Bij een nieuw jaar hoort een nieuw verhaal. Ook al is alles wat ik zeg al eerder gezegd en gehoord geweest. Wat ertoe doet is op welke plek deze woorden vandaag, op dit moment, in jou landen. Onderstaand verhaal kun je lezen als een beweging die zich herhaalt in de menselijke geschiedenis en die momenteel aan de gang is. Als een fabel die misschien raakt aan iets wat voor jou van betekenis is. Voor mij raakt dit de kern van mijn nieuwe project, La Lucciola: een poging om op mijn manier, met mijn talenten bij te dragen aan een nieuw verhaal, voor mijn kinderen en hun generatie-genoten. Ik wens je toe dat jouw talenten ten volle tot uiting mogen komen in 2022!

Er was eens een land. Een land waar mensen zo goed en kwaad als ze konden proberen ongeluk te vermijden. Want ze hadden geleerd dat ongeluk en geluk het tegenovergestelde zijn van elkaar en dat de oorzaak van ongeluk in moeilijke emoties zat verstopt, zoals angst, verdriet, onmacht en boosheid. Ze waren ervan overtuigd dat de afwezigheid van ‘ongeluk’ en zoveel mogelijk onmiddellijk plezier zouden leiden tot ‘gelukkig zijn’. Het verkopen en beleven van onmiddellijk plezier had een geweldig succes en na een tijd werd het land geteisterd door geld- en macht-wolven. Ze verslonden alle natuurlijke bronnen van de natuur en hadden er alles voor over om hun geld en macht en de plezier-producerende systemen te behouden. Zelfs mensen gingen kapot of werden vernietigd, soms zonder dat ze het beseften, zonder dat iemand begreep wat er gebeurde. 

Iedereen had wel begrepen dat je lang kon ontkomen aan deze destructieve kracht door mee te werken, door heel hard te werken voor geld en voor meer macht, al was het maar om een dak boven je hoofd te hebben en je kinderen eten te geven. Of ook door zo onzichtbaar mogelijk te blijven, door ervoor te zorgen dat je de regeltjes bleef volgen, zodat je niet opviel, en bij de groep hoorde, niet bij de uitgeslotenen, zodat je niet alleen zou achterblijven, hulpeloos en kwetsbaar. 

Iedereen merkte ook dat het niet zo goed ging met hen en met andere mensen, dat er steeds meer stress en onrust was, gezondheidsproblemen, agressie, angst. Dat steeds meer mensen er op de één of andere manier toe kwamen om anderen kapot te maken, zelfs degenen die ze lief hadden. Liefde werd een gevaarlijk woord,  een woord waar ondraaglijk veel kwetsbaarheid, pijn en potentieel ongeluk aan kleefde.

En toen de onrust en moeilijkheden zo groot werden dat het steeds moeilijker werd om de ogen te  sluiten, kwamen er langzaamaan steeds meer daadkrachtige en mededogende mensen opduiken op allerlei onvoorspelbare plekken, in alle mogelijke bevolkingsgroepen en van alle leeftijden, in gezinnen, families, scholen, wijken, organisaties, politieke partijen en vriendengroepen. Het waren moedige, veerkrachtige, verbindende mensen, niet bang voor macht en geld en ze wisten dat geluk niet ontstaat door ongeluk te bestrijden of te ontvluchten. Ze wisten dat iedereen de mogelijkheid in zich draagt om te leren begrijpen en steunen. Ze leerden kinderen en jongeren vallen en weer opstaan, ze leerden hen afscheid nemen geen probleem is en dat we in staat zijn om alleen en samen oplossingen te vinden, om voor onszelf en voor anderen te zorgen. Mensen begonnen te leren hoe ze op een verbindende manier doorheen conflict en moeilijke situaties konden bewegen. Er was groei en creativiteit mogelijk, er kwam zelfs een nieuwe manier van omgaan met geld, met macht en met de natuur. Iedereen werd uitgenodigd om op zijn, haar, hen eigen manier een liefdevolle, waardige leider te zijn. En zo herstelde de harmonie in het land, steeds weer opnieuw, crisis na crisis, elk jaar veerkrachtiger…

With a new year comes a new story. Even if everything I say has been said and heard before. What matters is where these words land in you today, at this moment. You can read the story below as a movement that is repeating itself in human history and that is going on right now. As a fable that perhaps touches on something that is meaningful to you. For me, this touches the core of my new project, La Lucciola: an attempt to contribute in my own way, with my talents, to a new story, for my children and their contemporaries. May your talents be fully expressed and appreciated in 2022!

Once upon a time there was a country. A country where people tried as hard as they could to avoid ‘misfortune’. For they had learned that misfortune and happiness are the opposite of each other and that the cause of unhappiness was hidden in difficult emotions, such as fear, sadness, powerlessness and anger. They were convinced that the absence of ‘unhappiness’ and the experience of instant pleasure would lead to happiness. Selling and experiencing instant pleasure was indeed a great success and after a while the country was infested by money and power wolves. They devoured all the resources of nature and would do anything to preserve their money and power and the pleasure-producing systems. Even people were destroyed, sometimes without realising it, without understanding what was happening to themselves and others.

Everyone understood that you could escape this destructive force for a long time by cooperating, by working very hard for money and for more power, if only to have a roof over your head and to be able to feed your children. Or by remaining as invisible as possible, by making sure that you followed the rules, so that you did not stand out, and so that you were part of the group, not one of the excluded ones, so that you would not be left alone, helpless and vulnerable.

Everyone also noticed that things were not going so well for them and for other people, that there was more and more distress, suffering, health problems, aggression and fear. That more and more people somehow came to destroy others, even those they loved. Love became a dangerous word, a word that was full of unbearable vulnerability, pain and potential misfortune.

And when the turmoil and difficulty were rising, and it became too difficult to close our eyes, more and more vigorous and compassionate people slowly began to emerge in all sorts of unpredictable places, in all populations and of all ages, in families, schools, neighbourhoods, organisations, political parties and groups of friends. They were courageous, resilient, connecting people, not afraid of power and money, and they knew that happiness does not come from fighting or fleeing misfortune. They knew that everyone has the ability to understand and support one another. They taught children and young people to fall down and get up again, they taught them that farewells are not a problem and that we are able to find solutions on our own and together, to take care of ourselves and others. People began to learn how to move through conflict and difficult situations in a connecting way. Growth and creativity were possible, there was even a new way of dealing with money, with power and with nature. Everyone was invited to be a loving, worthy leader in his, her, their own way. And so harmony was restored to the land, over and over again, crisis after crisis, every year with more resilience…