
Vacaira
Het duurt vast nog even tot het helemaal tot me doordringt. Mijn droom van La Lucciola heeft zich in vier maanden tijd ontpopt tot werkelijkheid. Hoe oud was deze wens en hoe jong is deze keuze om letterlijk en figuurlijk verder te bouwen aan een nieuwe toekomst, met mijn eigen handen en de handen van iedereen die zich hiertoe aangetrokken voelt? Op de dag dat ik La Lucciola aankocht, onthulden de eigenaars dat dit stuk heuvelland -samen met enkele aangrenzende percelen- de naam “Vacaira” draagt. Ik heb nog niet ontdekt wat deze naam betekent en ook de eigenaars wisten me het niet te vertellen. Hun verhalen vertellen me wel dat dit een plek is die bijna een eeuw geleden al eens opgebouwd is geweest, die een thuis was waar samen werd geleefd, geleerd en gegroeid.
De dynamiek van La Lucciola ontvouwt zich beetje bij beetje, reis per reis, en is bijzonder om te ontdekken. De allereerste ontmoeting op afstand via foto’s in mijn mailbox, een eerste betoverend bezoek en het gevoel van thuiskomen, en een tweede reis met hartverwarmend gezelschap. Ik ben afwisselend alleen en samen liefdevol aanwezig geweest, ik heb rondgewandeld, de aankoop-administratie geregeld, uitgerust en wat foto’s en weinig geïnspireerde video’s gemaakt. Ik zag spelletjes en vriendschappen tussen volwassenen, kinderen, honden en een hobbel-ezel ontstaan op en rond de centrale piazza, en merkte op dat La Lucciola van veraf -voor onze ogen althans- onvindbaar was in het moeilijk te analyseren heuvellandschap. Er was ruimte en er waren grenzen, er was ongeduld en begrip. Er was verdriet en warmte, onverstaanbaar gepraat en luisterende oren. Er was uitbundig gelach en geroep, ontspanning en inspiratie. En er was controle en loslaten, zelf sturen en je mee laten meenemen.
Ik ervoer van alles dat moeilijk in woorden te vangen is. De foto’s hieronder spreken misschien duidelijkere taal. De taal van het voelen, zien, luisteren, ruiken, onze zintuigen uitnodigend tot intense belevingen. Je bent welkom om de avonturen van La Lucciola van veraf of dichtbij te volgen, en ik nodig je uit om samen of alleen, op jouw moment, je eigen avonturen met moedige en hartverwarmende intensiteit te ervaren.
























Wat een mooi overzicht van de tijd dat jullie in Apricale waren Ylva.
En zulke leuke foto’s waarop één en ander is vastgelegd.
Ik wens dat het voor veel mensen een plek van groei en inspiratie zal gaan worden. ❤️
LikeLike